Van Matador tot Silverton: 88 km
Als je reist zonder plannen maken mens en omgeving je dag boeiend, telkens opnieuw. Dit bewijst ook weer deze dag.
Machtig goed ontbijt met Texaanse calorieën goed voor een stevige fietsdag en dit in een prachtig decor:
Deze 3 zusters zijn nu samen uitbaters van dit oude hotel:
Hier hebben ze wel een bijzonder lang krantenformaat:
Die ochtend voor het vertrek nog even een blik in de prachtige zitkamer voor gasten:
Een kort interview met Karen, een van de 3 zussen, die over de historiek van 6 generaties uitlegt, de oorspronkelijke ranch, de grootste van Texas...
Dit Hotel Matador was voor mij een hele verademing door de super vriendelijke ontvangst, de prachtige kamers, het lekker ontbijt... Mijn was werd gratis gedaan, koffie 's avonds. Enfin, mijn energiepeil was weer op punt dankzij de three sisters!
Anekdote: ik vroeg Karen of er een kapper in de buurt was. Niet dus. Waar gaat u dan? Zij antwoordde: op 90 mijl (144 km) is mijn kapper. Texanen zijn long distance drivers!
Even buiten dit Hotel een overblijvende oude boom vol kwetterende vogelgeluiden. Waar één boom toe in staat is:
Het dorpje Whiteflat waar niet veel meer van overblijft, all history:
Op deze gedenkplaat staat beschreven hoe dit begin 19de eeuw een bezige buurt was met heel wat handel en bedrijvigheden en hoe dit geleidelijk aan doodbloedde door de kruispuntstadjes en Walmarts en konsoorten:
Dit is nu eens een immens agrarisch bedrijf:
Door droogte moeten de grasvelden soms bewaterd worden voor het gras dat koeien nodig hebben voor het vlees dat wij dan weer eten. Een vrij absurde situatie. Voor 1 kg rundsvlees is 15.000 l drinkwater nodig, voor 1 kg sojabonen 2000 l. Minder vlees eten?
De ranches en boerderijen zijn hier zo groot dat er vliegtuigjes nodig zijn:
Bijna droog:
Een zwerm om u tegen te zeggen:
Het klinkt misschien raar maar ik hoorde onderweg in the middle of nowhere de tink van een bel. Ik keek zelfs om kijkend naar een mogelijke fietser. Zijn dit de Texaanse duivels die mij overvallen? Is het psychose door afzondering? Of mijn bel die mij een loer wou draaien? Echt gebeurd! Hier trouwens de bel met ingebouwd kompas:
Een mooie dode boom:
Een politieman die me vanuit zijn wagen aanspraak en vroeg of alles goed was. Na wat praten zette hij zijn wagen aan de kant voor een boeiend gesprek over Texas, tornados (zeker als fietser: wat moet je doen?), politiek...:
klik hier voor het interview
Een tussenstadje Turkey (what's in a name) met een beroemde zanger Bob Wills
Een propere straat zoals ik er weinig zag maar dan wel een autoweg er doorheen:
Een tussenstop in dit oude hotel Turkey waar het goed vertoeven is: ik kon zomaar binnen, niemand daar, even bellen en gratis koffie en Wifi! Een aanrader voor wie door Texas trekt:
